سرت در سجده انگاری که در عرش برین باشد           اگر چه ظاهراً سجاده‌ات روی زمین باشد

پُر از اشک و دعا و روضه و حال مناجات است           غزل وقتی که در توصیف زین العابدین باشد

تو زین العابدین هستی و بی شک این لقب یعنی           عـبـادات تو در حـدّ امیـرالـمـومنـین باشد

کتاب الله و عترت، این سخن یعنی برای ما           دعـاهـای تو باید پیـش قـرآن مبـیـن باشـد

اگر پـای پـیـاده راهـی کـرب‌و‌ بلا هـستـیم           سـخـنـرانی تـو آغـاز راه اربـعـیـن بـاشـد

شفا پیداست در بیماری‌ات، اعجاز یعنی این           که در بیـمـاری آقـای ما احـیای دین باشد

در عاشورا اگر تب داشتی پس تشنه تر بودی           اگر راوی حقیقت گفته پس حالت چنین باشد

چنان گریان داغ سروهای ایل خود هستی           که هر کس دیده سیمای تو را اندوهگین باشد

ولی با این همه من مانده‌ام ای یادگار عشق           چه باید کرد وقتی دست غم در آستین باشد

چه باید کرد وقـتی کـاروانت راه می‌افـتـد           ولی هـمراه نامـوس تو خـولی لعـین باشد